DÜZCE'NİN SULTANI
KONURALP
Antik Kent

“Yerel halkın Yunan ve Roma uygarlıklarına ait yapılara, kalıntılara yabancı ya da mesafeli olduğu” yönündeki söylentiler gerçeği yansıtmamaktadır. Aksine, erken Cumhuriyet dönemi ve sonrasında halk uzun yıllar antik tiyatroyu gündelik yaşamlarının ve toplumsal kutlamalarının bir parçası olarak kullanmaya devam etmiştir. Özellikle tiyatronun oturma sıraları, halk arasında “Kırkbasamaklar” adıyla anılmış; burada sosyalleşme mekanı olarak, bayram kutlamaları ve toplu buluşmalar son derece çağdaş , o günün şartlarında gerçekleştirilmiştir. Aynı şekilde sahne yapısı, halk dilinde “Kaleler” olarak bilinirken, düğünler, şenlikler ve eğlenceler için sosyal bir mekan işlevi görmüştür. Böylece antik tiyatro, yalnızca arkeolojik bir kalıntı olarak değil, yaşayan bir kültürel alan olarak kuşaktan kuşağa yerel bellekte varlığını sürdürmüş, yaşatılmıştır. Günümüze ulaşmasında da önemli bir etkendir. Antik Tiyatro, geç Roma sonrası yaklaşık 4.yy.dan sonra dini ve sosyokültürel dönüşümler sebebiyle bağlamından farklı kullanım yapıları eklemlenerek işlevini kaybetmiştir. Farklı uygarlıklar eklemlendiğinde ya da savaş, afet vb nedenlerle dünyanın her yerinde alt ve üst katmanlar oluşmaktadır. Bu oluşumlar her coğrafyada tarihsel sürecin her döneminde görülmektedir.